Dobrze wiesz, że należę do kogoś innego, i chcesz go zamordować. Tego, kto odważył się mnie Tobie zabrać.
nie jestem szczęśliwą singielką. brakuję mi męskiego ramienia i się kurwa tego nie wstydzę.
niemiecki. chora usiadłam na swoim miejscu, w sali językowej. zaczęłam wyciągać z torebki, ostatnią chusteczkę. przyjaciel spojrzał na mnie ukradkiem. a kolega który był obok, cały czas miał niesamowite poczucie humoru. ' tylko mi tu nie płacz. ' - chytrze zarzucił. ' nie bój się. nie będę. ' - zamknęłam oczy. chciałam aby, jak najszybciej ta lekcja przeleciała. modliłam się o koniec. widać było po mnie, że zaraz wylecę stamtąd. brak chusteczek + cały czas zimno odczuwalne, poprzez ciągłe trzęsienie się. ' założyłam słuchawki, myślałam, że odlecę. wszystko zaczęło mi się kręcić w głowie. niewyraźny obraz przed oczami, to przyjaciel, wyciągający także z kieszeni chusteczkę. wychodząc z sali, myślałam, że się przewrócę. w drodze do domu usłyszałam sygnał nadejścia wiadomości. czytając mieszały mi się literki w głowie. ' zaraziłaś mnie, kot. ' - nawet, nie uśmiechnęłam się do telefonu. nie miałam siły. wszystko mnie wykończyło. szkoła najbardziej, a później miłość.
wstałam
lewą nogą. pokłóciłam się z mamą. zjadłam musli z przyjaciółką. w
drodze do szkoły zobaczyłam gościa, który mierzył nas wzrokiem, to
zleciałam po nim spojrzeniem. w szatni uderzyłam kumpla. słuchałam jego
ulubionej piosenki. widziałam uśmiech przyjaciółki z sarkazmem. śmiała
się ze mnie, bo Ja nadal nie umiem się zachować, gdy o nim mówię. nadal
czuję, że jest w części mój. na lekcjach trzęsła mi się ręka. a gdy
wracałam do domu padał deszcz. szłam bez parasola. patrzyłam w ciemne
niebo. na miejscu położyłam się na łóżku, dławiąc się łzami, pisałam do
niego ostatnią wiadomość. coraz bardziej po moim policzku spływały łzy.
wysłałam. a nagle przyszedł raport dostarczenia. serce zaczęło coraz
mocniej bić. zaczęłam kopać nogami coraz mocniej w ścianę. błagałam, aby
zakończył się jak najszybciej ten dzień. - a na wieczór wszystkie
obietnice złamałam.Spokojnie. Zostaw ten telefon. Nie sprawdzaj go po raz setny jak co dnia. Nie pisze? To znaczy, że nie chce. I że nie jest ciebie warty, skoro tak łatwo zrezygnował. Więc po co do jasnej cholery nadal o nim myślisz?
wielu znajomych udziela mi rad jak mam Go odzyskać, jednak żadne z nich nie rozumie, że jeśli istniałby jakiś sposób, On już dawno byłby przy mnie.
leżałam
na łóżku, oglądając wiadomości.`kolacjaa` usłyszałam nagle wołanie
mamy. owinęłam się kołdrą i z trudem dowlokłam się do kuchni. zobaczyłam
w Niej mamę ładującą połowę opakowania masła na jedną kromkę. `wiesz?
ja jednak sama sobie zrobię tą kolacje.` zaproponowałam. podczas gdy ja
przyrządzałam posiłek, mama z siostrą dyskutowały o ślubie kuzynki, a
dokładniej o tym kogo zaproszę - jakby to była ich sprawa. `a wzięłabyś
sobie tego Twojego chłoptasia byłego. i wysoki, i przystojny...` zaczęła
siostra. zacisnęłam zęby `skończ` wycedziłam, wymachując nożem w jej
stronę. `ok, ok. to tylko luźna propozycja, zastanów się` powiedziała,
po czym wyszła z pomieszczenia, puszczając mi oczko. `czemu Go tak
odrzucasz? aż taki z Niego buc?` zapytała mnie mama, a ja wybuchnęłam
śmiechem. - jak one nic nie rozumieją, przecież to nie ja Go odrzucam,
tylko On mnie. zresztą zapraszając Go, wyrządziłabym sobie wielką
krzywdę. sobie a dokładniej swojemu sercu.Mam hardcorowy rozpierdol w mojej psychice .
Nieporozumieniem był fakt, że Bóg Nas połączył, a później tak drastycznie od siebie oddzielił.
Teoretycznie życie jest piękne. Praktycznie ? Patologia, dżungla, małpy.
Znasz to uczucie, gdy po zadzwonieniu budzika zamykasz oczy na 3 sekundy, a mija 30 minut?
Mój wzrok zatrzymuje się na poziomie Twojego rozporka. Nigdy nie mówiłam, że jestem grzeczna.
czasami lubię włączyć jakieś smęty i po prostu bez żadnego konkretnego powodu popłakać. tak, pomaga mi to. nie że jest mi wtedy lżej czy coś po prostu od zawsze lubiłam zadawać sobie ból. tak samo było zakochując się w Tobie.
jest dobrze. tylko czasami przypomina mi się Twój uśmiech, ale oj tam.
Ps. - Ciebie się nie zapomina.
chodź ze mną chociaż zupełnie niewiem dokąd, chodź ze mną by sens nadać życia krokom.
pamiętam dokładnie jakieś trzy pierwsze miesiące pierwszej klasy gimnazjum.to one nauczyły mnie życia i przypomniały o tym,że nie zawsze jest tak kolorowo.poznałam wspaniałych ludzi dzięki którym teraz mogę twardo stąpać po ziemi.nauczyłam się mieć wyjebane na niektórych ludzi i zabijać wzrokiem.poznałam także jego.kogoś o kim wiem mało pomimo roku znajomości.kogoś komu zawdzięczałam pierwszą miłość.kogoś kogo obecność stresowała mnie najbardziej a każde słowo do niego-wypowiedziane było z trudem,kogoś kogo się wstydziłam,kogoś kogo pokochałam i kogoś kogo nie zapomnę.dziś-mijamy się bez słowa na szkolnym korytarzu patrząc sobie w oczy,pomimo tego,że każde z nas ułożyło sobie życie na nowo.wiem,że teraz byłoby inaczej.że zamiast cichego siedzenia i nieodzywania się do siebie,byłyby głośne śmiechy i szczere rozmowy.bo do tej szkoły przyszła młoda dziewczynka,która nie zna się na uczuciach,a wyjdzie dziewczyna,która wie czym jest miłość,a przyjaciół ceni sobie najbardziej na świecie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz