- dziecko, masz dopiero 16 lat. w naszych
czasach... - zaczęła. - mamo, nie obchodzi mnie co było w waszych
czasach, rozumiesz? to było kiedyś, a teraz jest teraz.żyję tu. nie tam.
żyję swoim życiem. żyję tak, jak każda inna nastolatka. nie przestanę
chodzić na dyskoteki, nie przestanę zadawać się z chłopakami, nie
przestanę słuchać rapu, nie przestanę się malować, nie zmienię swojego
stylu ubierania, nie przestanę wracać po zmroku, nie przestanę siedzieć
przed komputerem i nie przestanę go kochać. nie możesz za mnie
decydować. to jest MOJE życie i muszę sobie z nim radzić - powiedziała -
ale ... - znowu nie pozwoliła dokończyć swojej mamie. - nie, nie ma
żadnego ALE. nie zmienię swoje stylu życia, a już na pewno nie przestanę
się z nim spotykać. chcę z nim być. nie psuj tego. musisz to
zaakceptować, nie masz innego wyjścia. zrozum to - poinformowała,
zmierzając mamę pewnym siebie wzrokiem. - a teraz wychodzę, do niego -
powiedziała, zatrzaskując za sobą drzwi.jeżeli nie doznasz cierpienia, nigdy nie przekonasz się czym jest prawdziwe szczęście.
Spoglądając co chwile w prawy , dolny róg ekranu widzę Twoje imię, Nie , to nie nowa wiadomość.. Tylko znowu zmieniasz status, po co? Ja widzę, że jesteś. A Ty? widzisz mnie? Kiedyś mówiłeś, że czytasz moje opisy.. Lubisz wiedzieć co robie, jakiej muzyki słucham w danym momencie. A no tak , to było kiedyś.. Kiedyś też czekałeś na gadu tylko na mnie, zasypując mnie milionem średników z gwiazdką.. I wiesz.. Jeszcze czasami mam ochotę napisać, tak po koleżeńsku : hej, co tam ? Tylko boję się przeczytać, że czekasz na inną...
owszem, nie szanuję swojego ciała. a najbardziej potwierdzają o tym moje blizny. na ręce jest już ich kilka. mam wymieniać, ile razy, wyryłam jego imię na mojej ręce? ile razy, rysowałam serce, a w środku inicjały? ile razy, robiłam to żyletką? ile razy, przy tym płakałam? ile razy, wpatrywałam się w swoją krew, a później słabłam? ile razy, chciałam przeciąć głębiej ranę? ile razy, wtedy pomyślałam, że teraz to będzie on cierpiał? ile razy, chciałam zapomnieć? ile razy, to Ja miałam jego oczy przed swoimi? ile razy, próbował się ze mną wtedy skontaktować, a Ja to olewałam, i robiłam dalej swoje? ile razy, to siebie obwiniałam o te chore sytuację między nami? ile razy, po prostu tęskniłam? nie zliczę tego, bo dni bez niego, są wiecznością. z dnia na dzień, powstaje nowa blizna. uważam, że stanięcie przed lustrem, jest dla mnie szczęściem. nawet po stronie serca, widzę jego miejsce. ale nigdy nie pożałuję, tego co robię za małolata. przynajmniej nie zapomnę o nim.
nie lubię, kiedy ktoś wyjada mi jogobellę z lodówki, nie lubię zagiętych rogów przy książkach, kurzu i totalnej pustki w głowie. a jak czegoś nie lubię - to nie akceptuję tego, nie potrafię znieść i się na to konkretnie wkurzam. pamiętasz? 'nie lubię Cię', nie dotarło. jaśniej, tak po ludzku? weź wypierdalaj, bo mi na wzrok szkodliwie działasz.
Jestem pewna , że zatęsknisz . Może to będzie tylko chwila , moment , ułamek sekundy , ale zatęsknisz , wiem to . Może będziesz wtedy stał w kolejce po fajki , a może będziesz słuchał dobrego rapu . Ale zatęsknisz . Albo będziesz z nią , poczujesz jej zapach i stwierdzisz , że nic nie dorówna mojemu . Ale zatęsknisz . Przeleci Ci przed oczyma wszystko . Każdy mój uśmiech , każda łza . Każda chwila spędzona razem . Zatęsknisz .
Nie mam przyjaciół, bo nie ufam ludziom. Oni ranią, a później dobijają tak wrażliwe osoby jak ja. Znajomi są fajni, ale przyjaciele. Przyjaciele wiedzą o nas za dużo i tylko oni widzą jak nas zniszczyć, tak abyśmy nie mogli powstać.
Ona nie zna się na psychologii, ale potrafi czytać z ust. Ona kocha porządek, ale w jej pokoju ciężko cokolwiek znaleźć. Ona zawsze mówi prawdę, która brzmi gorzej od kłamstwa. Ona potrafi kochać. Ona zawsze patrzy w oczy, ale nikt jej nie rozumie. Ona kocha kwiaty, ale nie umie się nimi zajmować. Ona ufa ludziom, ale często tego żałuje. Ona kocha się śmiać, lecz bardzo często płacze. Ona ucieka od przeszłości, ale często pragnie cofnąć czas. Ona nie wierzy w cuda, ale gdy spada gwiazda - myśli życzenie. Ona tyle razy trzaskała drzwiami, ale zawsze wracała. Codziennie widzę ją w lustrze...
było jakoś koło 21. wracałam zmęczona treningiem. nagle usłyszałam wyłaniającą się z torby melodyjkę - zawsze dzowniłeś, gdy wiedziałeś, że mam przechodzić przez ten ciemny park. czułam się wtedy bezpieczniej. rozmawialiśmy, gdy nagle zobaczyłam grupę kolesi stojących przy ławce. powiedziałam Ci o tym. wiedziałam, że szykują się kłopoty - kazałeś mi grać na czas i rozłączyłeś się. zdziwiona szłam z trzęsącymi się nogami przed siebie. typki zaczęli się do mnie rzucać. próbowałam załagodzić sytuację , ale na marne. zabrali mi torbę. nagle zobaczyłam jak w ich stronę biegnie grupa kolesi - to byli Jego kumple. kojarzyłam ich. w pięć minut swoje rzeczy miałam z powrotem. spytali, czy nic mi nie jest i zaprowadzili do domu. byłam w szoku , non stop pytając : " ale jak, skąd ? ". w końcu jeden z nich spojrzał na mnie mówiąc: " masz tak zajebistego chłopaka, że dba o Ciebie nawet z odległości. doceń to ".uśmiechnęłam się tylko pod nosem, a w oku zakręciła mi się łza.
chyba daje sobie z Tobą spokój. Wiem, że to tylko tak łatwo powiedzieć, a zrobić już trudniej, ale naprawdę chce zacząć normalnie żyć, normalnie funkcjonować, w normalnym świecie nie kręcącym się wokół Twojej osoby, która moją nie jest najwidoczniej zainteresowana
i byłabym w chuj szczęśliwa, gdybym Cię nie mijała codziennie po 50 razy na korytarzu.
i kiedy miałam sześć lat, moja kuzynka powiedziała mi, mocno przytulając: może kiedyś będziesz miała to szczęście, że będziesz suką i nigdy nikogo nie pokochasz. - nie wiedziałam o co jej chodzi... wtedy nie, ale teraz tak .
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz